09-sep-2019: Amsterdam-Boston-Danvers

We zaten een dikke week in de spanning door stakingen op Schiphol, maar de zondag voordat we weggingen besloot KLM toch maar met de stakers te gaan praten en dus konden wij maandag in alle rust vliegen. Bij de checkin balie bleken we tickets met Priority Boarding te hebben. Dat betekende bij de checkin niet in de rij maar zo doorlopen en Delta Economy Plus betekent echt ruim zitten, lekker eten en voorrang bij het boarden. Lekker hoor!

Beetje jammer van de kut-dienblaadjes waarop ze het eten serveren, die zijn spekglad van onderen en glijden dus zo van je ‘tafeltje’ af je schoot in. Vraag maar aan Jeanet hoe dat voelt..

Maar... omdat we net getrouwd waren stond er ineens een dametje met een flesje champagne voor ons klaar, met de complimenten van de bemanning. Leuk hè!

Na krap 8 uur vliegen stonden we 's-middags 16:30u al op Boston Logan Airport – veel vroeger dan gepland, en konden we naar de autoverhuur. Jeanet met de schoenen uit in de hal geparkeerd, en ik in de rij voor de balie met slechts één stevige zwarte dame erachter, compleet met zonnig humeur en pretlichtjes in de ogen. Het duurde wel even, ze nam voor iedere klant echt de tijd en ze had voor iedere klant wel een praatje, maar ach we waren toch 45 minuten vroeger dan gepland dus wat maakt het uit...

Ik had de kleinste klasse SUV gereserveerd, en toen ik aan de beurt was had ik haar gevraagd voor een mogelijke upgrade naar de grootste versie. Ze bood me een Infinity QX80 aan, waar ze maar US$ 1200 meerprijs voor vroeg. Toen ik zei “on our wedding-trip some extra costs is okay, but this is way too much. I will take the small one then” begonnen haar pretlichtjes pas goed te schijnen: “oooooh you’re just married, and you are doing your honeymoon on the road in the USA, how naaaaaaaice and soooo romaaaaantic! I will make you a really sweet offer then: pay me $300 extra for the Infinity and it’s yours for the next month”….

Tja, tegen zoveel verkooptalent was ik niet opgewassen... Mijn God wat een bak zeg. 2575 kilo staal, 5.6L V8 met een 7traps automaat, 400PK, de motorkap zo hoog dat ik als ik er naast sta er nog maar net overheen kan kijken, alles leer en blingbling, en Jeanet zover weg dat ik nog maar net bij haar kan. Grote wielen, dikke banden, 4 wheeldrive, letterlijk een halve meter breder èn hoger dan onze Skoda Octavia, camera en radar rondom, zoveel electronica dat ik dat over een maand nog niet ken, en een verbruik van 14 MPG in de stad en 20 MPG op de grote weg (1 op 6 tot 1 op 8) dat dan weer wel maar ach, het is maar éénmaal je honeymoon ;-). Er zitten treeplanken op, en die heb je echt nodig want je moet omhoog klimmen om erin te komen...

Ik heb hem "De Tank" gedoopt, om twee redenen: het voelt aan alsof je in een (luxe) tank rijdt, maar de 26 gallon/98,5 liter (brandstof)tank zal ook een dagelijks terugkerend thema op onze reis worden ben ik bang...

Een uurtje rijden naar onze Best Western in Danvers, 50km buiten Boston, was ondanks het zware verkeer één groot feest (al was het met de breedte wel even wennen hoor). Wat een pret met zo’n dikke bak met ronkende V8 zeg.

Jeanet hing meteen als een volleerde Japanner met de camera uit het raam, straatscenes vastleggen.

Eenmaal bij het hotel kregen we van de receptionist een groot blik Dove Chocolate Truffle Hearts, "for your honeymoon". Lief hoor!

Voor het diner had de receptionist een aanbeveling voor de Sylvan Street Grille in Peabody. Van buiten en van binnen niks bijzonders, maar wel héérlijk eten.